Szlifowanie może konkurować z cięciem w wielu dziedzinach, zarówno pod względem technicznym, jak i ekonomicznym. Niektóre pola są nawet jedyną metodą przetwarzania. Jednak wiele osób w branży produkcyjnej uważa, że szlifowanie jest nieefektywne i nieekonomiczne, dlatego starają się go nie stosować. Salmon uważa, że głównym powodem tego pomysłu jest brak zrozumienia zasady mielenia i tkwiącego w nim potencjału. Celem napisania tego artykułu jest pomoc odpowiednim osobom w środowisku biznesowym w prawidłowym zrozumieniu i zastosowaniu technologii szlifowania.
W dzisiejszych czasach przemysł produkcyjny chętnie poszukuje alternatywnych rozwiązań w zakresie szlifowania. Niektóre „nowe” programy testowane w celu poprawy wydajności produkcji części obejmują cięcie na twardo, cięcie na sucho, narzędzia do powlekania odpornego na zużycie i cięcie z dużą prędkością. Należy jednak zaznaczyć, że słowo „duża prędkość” nie jest obce szlifowaniu. Normalna prędkość liniowa ściernicy może osiągnąć 1829 m/min, a praktyczna prędkość produkcji supertwardej ściernicy o dużej prędkości może osiągnąć 4572 ~ 10668 m/min, podczas gdy prędkość specjalnego sprzętu szlifierskiego w laboratorium może osiągnąć 18288m/min - tylko nieznacznie mniej niż prędkość dźwięku.
Jednym z powodów, dla których przemysł nie lubi szlifowania, jest to, że go nie rozumie. Procesy szlifowania z użyciem supertwardego materiału ściernego i pełzania mogą konkurować z frezowaniem, przeciąganiem, struganiem i, w niektórych przypadkach, toczeniem z technicznego lub ekonomicznego punktu widzenia. Jednak w przedsiębiorstwach produkcyjnych jest wiele osób, których wiedza wciąż jest na poziomie tradycyjnej technologii przetwórstwa i często mają odrażający stosunek do szlifowania. Jednakże wraz z rozwojem nowych materiałów (takich jak ceramika, metale wzmocnione wąsami i wzmocnione materiały polimerowe, wielowarstwowe materiały prasowane z metalu i niemetalu) szlifowanie staje się często jedyną możliwą metodą przetwarzania.
Przy zastosowaniu odpowiednich spoiw można kontrolować proces odpadania i samoostrzenia ziaren ściernych. Dodatkowo, gdy ściernica stępi się lub pojawi się sypki ładunek, można ją przyciąć na obrabiarce. Zalety te są trudne do osiągnięcia innymi metodami przetwarzania. Ściernica może sprawić, że tolerancja obrabianej powierzchni osiągnie rząd dziesiątek tysięcy (mikrometr), a także może sprawić, że wykończenie powierzchni i tekstura cięcia osiągną najlepszy stan.
Niestety, szlifowanie od dawna uważane jest za „sztukę”. Przez ostatnie 40–50 lat naukowcy nieustannie badali proces szlifowania i opracowywali nowe i ulepszone materiały ścierne, systemy spoiw i różne płyny szlifierskie. Wraz z osiągnięciem tych osiągnięć szlifowanie wkroczyło do królestwa nauki.
Czas publikacji: 29 grudnia 2022 r