Stojąc w nowym historycznym punkcie wyjścia i w obliczu zachodzących zmian na świecie, stosunki Chiny-Rosja z nowym nastawieniem wydają się nowym mocnym akcentem „The Times”.W 2019 r. Chiny i Rosja w dalszym ciągu ściśle współpracowały w kluczowych kwestiach międzynarodowych, takich jak koreańska kwestia nuklearna, irańska kwestia nuklearna i kwestia syryjska.Stojąc na straży uczciwości i sprawiedliwości, Chiny i Rosja stanowczo stały na straży systemu międzynarodowego, którego rdzeniem jest Organizacja Narodów Zjednoczonych, a jego podstawą jest prawo międzynarodowe, a także promowały proces światowej wielobiegunowości i demokracji w stosunkach międzynarodowych.
Świadczy to o wysokim poziomie stosunków dwustronnych oraz szczególnym, strategicznym i globalnym charakterze współpracy dwustronnej.Wzmocnienie solidarności i koordynacji między Chinami a Rosją to strategiczny wybór dokonany z myślą o długoterminowym pokoju, rozwoju i odmłodzeniu obu stron.Jest to konieczne dla utrzymania globalnej stabilności strategicznej i równowagi sił międzynarodowych oraz służy podstawowym interesom obu krajów i społeczności międzynarodowej.
Jak powiedzieli radny stanu i minister spraw zagranicznych Chin Wang Yi oraz minister spraw zagranicznych Rosji Siergiej Ławrow, współpraca chińsko-rosyjska nie jest skierowana do żadnej strony trzeciej, nie będzie prowokowana ani ingerowana przez jakąkolwiek stronę trzecią.Jego impet jest nie do zatrzymania, jego rola niezastąpiona, a perspektywy nieograniczone.Patrząc w przyszłość, obaj prezydenci zgodzili się zorganizować w latach 2020–2021 Chińsko-Rosyjski Rok Innowacji Naukowych i Technologicznych, aby wspólnie zwiększać niezależne możliwości badawczo-rozwojowe.
W duchu pionierskich innowacji, wzajemnych korzyści i współpracy, w której wygrywają obie strony, oba kraje będą w dalszym ciągu synergizować swoje strategie rozwoju, głęboko integrować swoje interesy rozwojowe i zbliżać swoich obywateli.
Po czwarte, nasilają się antyglobalizm i izolacjonizm
W XXI wieku, wraz z powstaniem Chin i innych krajów rozwijających się, dominacja krajów zachodnich zaczęła się chwiać.Według Konferencji Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju (UNCTAD) w latach 1990–2015 udział krajów rozwiniętych w światowym PKB spadł z 78,7% do 56,8%, podczas gdy udział rynków wschodzących wzrósł z 19,0% do 39,2%.
Jednocześnie od końca lat 90. ideologia neoliberalna kładąca nacisk na mały rząd, społeczeństwo obywatelskie i wolną konkurencję zaczęła odchodzić w niepamięć, a oparty na niej Konsensus Waszyngtoński upadł pod wpływem światowego kryzysu finansowego.Ta ogromna zmiana zmusiła Stany Zjednoczone i niektóre inne kraje zachodnie nawet do cofnięcia koła historii i przyjęcia polityki antyglobalistycznej, aby chronić swoje żywotne interesy.
Czas publikacji: 28 listopada 2022 r